جلد 48، شماره 3 - ( 9-1403 )
جلد 48 شماره 3 صفحات 78-62 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: -
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sheikholeslami M A. Opioid Receptors: A Review of the Literature. Research in Medicine 2024; 48 (3) :62-78
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3406-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3406-fa.html
شیخ الاسلامی محمد عباس. گیرنده‌های اپیوئیدی مروری بر مقالات. پژوهش در پزشکی. 1403; 48 (3) :62-78
گروه فارماکولوژی دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران. ، masheikh@sbmu.ac.ir
چکیده: (634 مشاهده)
سابقه و هدف: اپیوئیدها قوی‌ترین ترکیب‌های ضد درد هستند که برای کاهش انواع درد استفاده می‌شوند. همانند بسیاری از ترکیب‌های دارویی، اپیوئیدها هم برای اعمال اثر در بدن به گیرنده‌های خود متصل می‌شوند. شناسایی گیرنده‌های اپیوئیدی به دهه 60 میلادی بر می‌گردد. از آن زمان تا اواخر دهه 90 تمامی گیرنده‌های کلاسیک اپیوئیدی شناسایی شدند. در قرن جدید و خصوصاً در دهه اخیر و با بروز برخی آثار و یا عوارض در نتیجه استفاده از ترکیب‌های اپیوئیدی، مطالعه‌ها روی گیرنده‌های جدید افزایش یافت و نتیجه آن شناسایی گیرنده‌های غیر کلاسیک بود. برخی از این گیرنده‌ها آنقدر کم مورد بررسی قرار گرفته‌اند که هنوز هم گیرنده یتیم نامیده می‌شوند. به این ترتیب راه برای مطالعه‌های جدید هموار شده است.
روش کار: در این مطالعه مروری، پژوهش‌های مرتبط و انتشار یافته تا ماه می (May) سال 2024 میلادی (با تأکید بر مقاله‌های 10 سال اخیر) با استفاده از جست‌وجوی واژگان کلیدی ازجمله اپیوئیدها، مورفین، گیرنده‌های اپیوئیدی کلاسیک، گیرنده‌های اپیوئیدی غیر‌کلاسیک در پایگاه پاب مد بررسی شد. از میان مقاله‌های جمع‌آوری شده، مقاله‌هایی که بیشترین ارتباط را با اهداف نگارش این مقاله داشتند، انتخاب و مطالعه شدند.
نتیجه‌گیری: به طور کلی گیرنده‌های اپیوئیدی به دو گروه گیرنده‌های کلاسیک و غیر‌کلاسیک تقسیم می‌شوند. گیرنده‌های کلاسیک، گیرنده‌های اولیه اپیوئیدی هستند که ابتدا شناسایی شدند و اثر ضد دردی و وابستگی و تحمل به اپیوئیدها بیشتر به این گیرنده‌ها نسبت داده می‌شود. گیرنده‌های غیر‌کلاسیک بیشتر در دهه اخیر مورد توجه قرار گرفته‌اند. این گیرنده‌ها علاوه بر پاسخ به اپیوئیدهای درون‌زا و برون‌زا بر انواع متنوعی از لیگاندها پاسخ می‌دهند. گیرنده‌های اپیوئیدی کلاسیک و غیر‌کلاسیک دارای زوایای پنهان زیادی هستند که مطالعه‌های گسترده‌ای را طلب می‌کند.
روش کار: در این مطالعه مروری، پژوهش‌های مرتبط و انتشار یافته تا ماه می (May) سال 2024 میلادی (با تأکید بر مقاله‌های 10 سال اخیر) با استفاده از جست‌وجوی واژگان کلیدی ازجمله اپیوئیدها، مورفین، گیرنده‌های اپیوئیدی کلاسیک، گیرنده‌های اپیوئیدی غیر‌کلاسیک در پایگاه پاب مد بررسی شد. از میان مقاله‌های جمع‌آوری شده، مقاله‌هایی که بیشترین ارتباط را با اهداف نگارش این مقاله داشتند، انتخاب و مطالعه شدند.
نتیجه‌گیری: به طور کلی گیرنده‌های اپیوئیدی به دو گروه گیرنده‌های کلاسیک و غیر‌کلاسیک تقسیم می‌شوند. گیرنده‌های کلاسیک، گیرنده‌های اولیه اپیوئیدی هستند که ابتدا شناسایی شدند و اثر ضد دردی و وابستگی و تحمل به اپیوئیدها بیشتر به این گیرنده‌ها نسبت داده می‌شود. گیرنده‌های غیر‌کلاسیک بیشتر در دهه اخیر مورد توجه قرار گرفته‌اند. این گیرنده‌ها علاوه بر پاسخ به اپیوئیدهای درون‌زا و برون‌زا بر انواع متنوعی از لیگاندها پاسخ می‌دهند. گیرنده‌های اپیوئیدی کلاسیک و غیر‌کلاسیک دارای زوایای پنهان زیادی هستند که مطالعه‌های گسترده‌ای را طلب می‌کند.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
فارماکولوژی
دریافت: 1403/6/11 | پذیرش: 1403/8/12 | انتشار: 1403/11/1
دریافت: 1403/6/11 | پذیرش: 1403/8/12 | انتشار: 1403/11/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb