سابقه و هدف : هموسیستئین یک عامل خطرساز مستقل در ایجاد بیماری قلبی – عروقی است. از آنجا که سنتز کراتین در کبد به طور تقریبی 70درصد هموسیستئین روزانه را تولید میکند، ممکن است مکملسازی کراتین از تولید هموسیستئین جلوگیری کند. در پژوهش حاضر آثار مکملسازی کراتین در تمرین استقامتی بر سطوح هموسیستئین و عوامل خطرساز لیپیدی مطالعه شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 16 موش صحرایی نر سالم نژاد ویستار به دو گروه تقسیم شدند: گروه تمرین شنای استقامتی و گروه مکملسازی کراتین + تمرین شنای استقامتی. پروتکل مکملسازی کراتین شامل افزودن 2درصد کراتین مونوهیدرات به غذای نرمال موشهای صحرایی بود. همه موشها 10هفته تمرین شنای استقامتی (5 روز در هفته، به مدت 60 دقیقه در هر روز) با 5درصد اضافه بار وزن بدن متصل به دم را انجام دادند. در پایان هفته دهم و پس از آخرین جلسه تمرین و 12 ساعت ناشتایی
خونگیری از قلب آنها انجام شد. سپس سطوح هموسیستئین پلاسما و نیمرخ لیپیدی اندازهگیری شدند و شاخص آتروژنیک محاسبه شد.
یافته ها: سطوح هموسیستئین پلاسما موشهای گروه مکملسازی کراتین + تمرین شنا (0.5±5.9) نسبت به گروه دیگر (0.8±6.97) کاهش معنادار داشت (P=0.009) اما نیمرخ لیپیدی و شاخص آتروژنیک بین گروهها تفاوتی باهم نداشت (p≥0.05).
نتیجه گیری: به نظر میرسد که 10 هفته مکملسازی کراتین در تمرین شنای استقامتی باعث کاهش سطوح هموسیستئین موشهای صحرایی شود اما مکملسازی کراتین تأثیر اضافی در بهبود نیمرخ لیپیدی و شاخص آتروژنیک پلاسمای موشهای صحرایی نسبت به تمرین شنای استقامتی نداشته باشد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |