پژوهش در پزشکی

مقدمه: هیپربیلی روبینمی یک مشکل شایع ودر اغلب موارد خوش خیم در نوزادان به شمار می رود. عوارض ناشی از تجمع مقادیر بالای بیلی روبین شامل ناتوانی های تکاملی عصبی می باشد که کاهش شنوایی، اختلالات شناختی و حرکتی  را دربر میگیرد. اختلالات حرکتی شامل دیس تونی و آتتوزاست که با ضایعات هسته های قاعده ای منطبق می باشد. تون غیرطبیعی و اختلال درهماهنگی حرکات، نشانه ضایعه در مخچه است. اختلالات شنوایی ناشی از هایپربیلی روبینمی و کرن ایکتروس شامل اختلالات پردازش شنوایی، کاهش شنوایی و کری می باشد. تا کنون، در سطح منطقه و کشور، آماری از بروز کرن ایکتروس در نوزادانی که با هیپر بیلی روبینمی  و تحت درمان قرار می گیرند منتشر نشده است. هدف از انجام این مطالعه تعیین سرانجام تکاملی در کودکان 24 تا 36 ماهه با سابقه هایپربیلی روبینمی شدید دردوره نوزادی می باشد.

مواد و روش ها : در یک مطالعه طولی، نوزادانی که با زردی شدید در مدت یکسال در مرکز آموزشی درمانی کودکان تبریز بستری بودند مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه گیری به روش تمام شماری از نوزادانی در مدت یکسال  به علت زردی شدید  در بیمارستان بستری و درمان شده بودند انجام گرفت. در این مدت 181 نوزاد با زردی شدید بستری و درمان شده بودند که در پیگیری این شیرخواران در سن 24 تا 36 ماهگی 121 مورد مراجعه و از نظر شاخص های رشد فیزیکی وتکامل عصبی  مورد ارزیابی قرار گرفتند.

یافته ها: از 121 موردی که برای پیگیری مراجعه نمودند، 52 نفر دختر (43 درصد) و 69 نفر پسر (57 درصد) بودند. سن مراجعه در نوزادان مورد مطالعه ی مبتلا به زردی 27/1 ± 51/4 روز و وزن هنگام تولد آنها  559 ± 3102 گرم بود. مقادیر بیلی روبین بیماران در موقع مراجعه در نوزادی  21/4 ± 92/21 میلی گرم بر دسی لیتر بود. همه بیماران مورد مطالعه، فتوتراپی دوبل  (intensive ) دریافت کرده بودند. در 24  بیمار (83/19 درصد) علاوه بر فتوتراپی ، تعویض خون هم انجام شده بود.  در  8 مورد (61/6 درصد)  از نوزادان مبتلا به زردی نوزادی، شواهد ناسازگاری ABO وجود داشت  که برای پیشگیری از نیاز به  تعویض خون بعدی، از ایمونوگلوبین وریدی (IVIG ) استفاده شده بود. از بین بیماران مورد مطالعه که در پیگیری ارزیابی شدند،  3 بیمار (47/2 درصد) نمره ASQ و سیر تکاملی غیر طبیعی داشتند. از این 3 بیمار، در دو مورد (65/1 درصد) تعویض خون انجام شده بود که در یکی از آنها علت ایکتر، ناسازگاری ABO بود و IVIG نیز دریافت کرده بود.

نتیجه گیری: کمتر از 3 درصد نوزادانی که با هایپر بیلی روبینمی شدید مراجعه کرده بودند دچار کرن ایکتروس شدند. این یافته می تواند نشان گر نیاز به آگاهی دادن به والدین و جدی گرفتن ایکتر در روزهای اول زندگی باشد، زیرا هایپربیلی روبینمی شدید در دوران نوزادی در صورت مراجعه نکردن به موقع و عدم دریافت درمان مناسب و سریع می تواند سرانجام تکاملی نوزادان را تحت تاثیر قرار دهد.