جلد 24، شماره 3 - ( پائیز 1379 )
جلد 24 شماره 3 صفحات 197-191 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Tonekaboni H. G .B. S in Children: Electro Physiologic Findings and Clinical Course. Research in Medicine 2000; 24 (3) :191-197
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-2215-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-2215-fa.html
تنکابنی سید حسن. سندرم گیلن باره در کودکان: یافته های الکتروفیزیولوژیک و ارتباط آن با سیر بالینی. پژوهش در پزشکی. 1379; 24 (3) :191-197
بخش کودکان، دانشگاه علوم پزشکی بندر عباس، تهران، ایران.
چکیده: (1676 مشاهده)
در این مطالعه ۲۳ کودک (۱ تا ۱۵ سال) مبتلا به سندرم گیلن باره (GBS) طی ۲ سال (دی ۷۵ لغایت دی ۷۷) به صورت آینده نگر تحت بررسیهای الکتروفیزیو۔ لوژیک قرار گرفتند. این آزمایشها در بدو ورود انجام و یک ماه بعد تکرار شد. ۵ نفر نیاز به ماسک اکسیژن (رسپیراتور) پیدا کردند (G۵) و ۱۵ نفر نیز Bedridden بودند (G۴). بیماری یک نفر از آنان پس از ۶ ماه عود کرد و ۲ نفر نیز به شکل مزمن GBS گرفتار شدند.
شایعترین یافته های الکتروفیزیولوژیک در CPN به ترتیب عبارت بودند از کاهش آمپلیتود ) CMAP ۹۶ درصد)، افزایش نهفتگی دور) Distal Latency ۷۴ درصد)، افزایش نهفتگی موج (F-wave Latency) F (۶۹ درصد) و کاهش NCV ( ۶۰درصد) و هدایت عصب حسی (Sensory Nerve conduction) با اندازه گیری نهفتگی عصب Sural بررسی شد که در ۷۸ درصد موارد طبیعی بود.
با توجه به عدم اختلاف معنی دار بین این فراسنجها پس از گذشت یک ماه نتیجه گرفتیم که بررسیهای الکترودیاگنوستیک در همان ابتدای بیماری نیز جهت تشخیص قطعی GBS کمک کننده می باشد.
در این مطالعه وجود توان پارچه بندی (fibrillation potentials) و امواج تند مثبت (positive sharp waves) که دلالت بر عصب برداری (Denervation) و آسیب اکسون می کنند نشان دهنده سپر بالینی طولانی تر و پیش آگهی وخیم تر گیلن باره می باشد، هرچند که با شدت بیماری رابطه ای وجود نداشت.
این بررسی نیز مانند سایر مطالعات پیش آگهی گیلن باره در کودکان را بهتر از افراد بالغ بافته است.
شایعترین یافته های الکتروفیزیولوژیک در CPN به ترتیب عبارت بودند از کاهش آمپلیتود ) CMAP ۹۶ درصد)، افزایش نهفتگی دور) Distal Latency ۷۴ درصد)، افزایش نهفتگی موج (F-wave Latency) F (۶۹ درصد) و کاهش NCV ( ۶۰درصد) و هدایت عصب حسی (Sensory Nerve conduction) با اندازه گیری نهفتگی عصب Sural بررسی شد که در ۷۸ درصد موارد طبیعی بود.
با توجه به عدم اختلاف معنی دار بین این فراسنجها پس از گذشت یک ماه نتیجه گرفتیم که بررسیهای الکترودیاگنوستیک در همان ابتدای بیماری نیز جهت تشخیص قطعی GBS کمک کننده می باشد.
در این مطالعه وجود توان پارچه بندی (fibrillation potentials) و امواج تند مثبت (positive sharp waves) که دلالت بر عصب برداری (Denervation) و آسیب اکسون می کنند نشان دهنده سپر بالینی طولانی تر و پیش آگهی وخیم تر گیلن باره می باشد، هرچند که با شدت بیماری رابطه ای وجود نداشت.
این بررسی نیز مانند سایر مطالعات پیش آگهی گیلن باره در کودکان را بهتر از افراد بالغ بافته است.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی )
دریافت: 1398/11/28 | پذیرش: 1398/11/28 | انتشار: 1398/11/28
دریافت: 1398/11/28 | پذیرش: 1398/11/28 | انتشار: 1398/11/28
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb