استادیار دپارتمان گوش، حلق و بینی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی - درمانی شهید بهشتی،تهران،ایران.
چکیده: (2138 مشاهده)
بیماری اتیت میانی یکی از علل شایع کاهش شنوایی خفیف در کودکان است که از عوامل مشخص اختلال رفتاری، یادگیری و گفتار اطفال را تشکیل می دهد. این مطالعه از نوع آینده نگر بوده، با تهیه پرسشنامه و تکمیل آن انجام شد. اطلاعات ۷۱ بیماری که در سال ۱۳۷۱ و سه ماه اول سال ۷۲ در بخش گوش و حلق و بینی مرکز پزشکی لقمان حکیم بستری شده بودند و تحت درمان جراحی آدنوئیدکتومی و با لوزه برداری به همراه با گذاردن لوله تهویه به یک با هر دو گوش - قرار گرفته اند، جمع آوری و از نظر آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
هدفهای این طرح عبارتنداز :
الف) ارزیابی معاینات بالینی، به ویژه تشخیص اتوسکپی پنوماتیک
ب ) ارزیابی دقت و صحت تمپانو گرام تیپ های B و C در تشخیص بیماری OME ؛
ج ) مقایسه نتایج انواع تمپانومتری
در مجموع، ۵۷/۴ درصد بیمارانی که تحت عمل جراحی و گذاردن لوله تهوبه قرار گرفتند، ترشح گوش میانی داشتند و در ۲۴/۶ درصد آنان ترشح وجود نداشت. حداکثر شیوع سنی بین ۶-۸ سالگی و سن متوسط ۶ سال و ۵ ماه بود. تعداد پسران بیشتر از دختران بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نیست. به همین ترتیب، بروز بیماری در پسران بیشتر از دختران بود که این اختلاف نیز معنی دار نمی باشد
تمپانو گرام تیپ B در ۸۰ درصد موارد وجود ترشح را تاکید کرده است و نمپاتو گرام تیپ C در ۶۳ درصد موارد گوش میانی ترشح داشته، در ۳۷ درصد موارد گوش میانی خشک بوده است .
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی ) دریافت: 1398/12/4 | پذیرش: 1398/12/4 | انتشار: 1398/12/4