سابقه و هدف : ورود به دانشگاه مقطعی بسیار حساس در زندگی جوانان است که غالباً با تغییرات زیادی در روابط اجتماعی و بین فردی آنها همراه است. هدف این مطالعه، بررسی تغییر خودپنداره دانشجویان در جریان تحصیلات دانشگاهی و ارتباط آن با متغیرهای فردی است.
روش بررسی : در این مطالعه توصیفی تحلیلی، جامعه آماری شامل 111 دانشجوی سال اول و 102 دانشجوی سال چهارم دوره کارشناسی دانشکده توانبخشی بود. جهت سنجش خودپنداره از آزمون کارل راجرز استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل آماری از نرمافزار SPSS و آزمون کای دو استفاده شد.
یافته ها : 1/13 درصد دانشجویان دارای خودپنداره طبیعی و 9/86 درصد دارای خودپنداره ضعیف و منفی بوده و ارتباط معنیداری بین تاهل، سن و جنس با خودپنداره بدست نیامد. مقایسه 2 گروه دانشجویان سال اول و چهارم نشان داد که تحصیلات دانشگاهی نقشی در تغییر خودپنداره آنان ندارد.
نتیجه گیری : عدم ارتباط معنیدار خودپنداره با تحصیلات دانشگاهی و وجود خودپنداره ضعیف و منفی در اکثریت دانشجویان، ضرورت توجه و پرداختن بیشتر به مسائل روانی و عوامل تاثیرگذار را نشان داده و فعال کردن مراکز مشاورهای را طلب مینماید.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |