پژوهش در پزشکی

Mendeley  

Zotero  

Kashani M. Lung Receptors. Research in Medicine 1976; 4 (2) :167-171
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-2663-fa.html

بطور اساسی رسپتورهای موجود در ریه را به سه دسته مختلف تقسیم می­کنند:
۱- رسپتورهای کششی که ۶۰ آنها در فاصله ایست تنفس بین دو سیکل تنفسی (رسپتورهای با آستانه پائین - تحریکی) فعالیت قابل ملاحظه­ای دارند و باقی مانده به تناسب افزایش حجم ریه فعال می­گردند (رسپتورهای با آستانه بالای تحریکی). محرک طبیعی آنها حجم هوای داخل شده در ریه می­باشد ولی بنظر می­رسد که محرک تحریکی بیشتر با فشار ترانس پولمونر ارتباط دارد. مهمترین رفلکس­های شناخته شده در نتیجه تحریک این رسپتورها عبارتند از:
۱- رفلکس اتساعی هرینگ و بروئر ۲- افزایش ضربان قلب ۳- کاهش مقاومت محیطی ۴-- اتساع برونش­ها ۵- رفلکس جمع شدن ریه.
۲ - رسپتوهای تحریکی مجاری تنفسی: محرک طبیعی این رسپتورها که معمولا در حالت عادی آرام هستند تحریک مکانیکی توسط موکوس، گرودوغبار و یا ذرات دیگر است. رفلکس­های شناخته شده در نتیجه تحریک این رسپتورها عبارتند از انقباض برونش­ها و رفلکس سرفه است و نیز این انتهاها در موقع هیپرینه و در شرایطی که برونش­ها چه بطور مستقیم و یا از طریق رفلکسی منقبض شوند تحریک می­گردند و در نتیجه یک مکانیسم فیدبک مثبت بوجود می­آورند.
۳- j رسپتورها: محرک طبیعی این رسپتورها کونژسیون ریه و بطور اختصاصی افزایش حجم مایع بین سلولی نسج ریه در نتیجه افزایش فشار کاپیلرهای ریوی می­باشد. با توجه به محرک طبیعی آنها بعید نیست که این رسپتورها در حال استراحت ساکت باشند.
معهذا در موقع ورزش و یا تمرین به نسبت شدت تمرین تحریک می­شوند. رفلکس­های ایجاد شده در نتیجه تحریک این رسپتورها را بدو دسته احشائی و سوماتیک تقسیم می­کنند و احساس نامطبوع dyspnea را بخصوص در شرایط پاتولوژیکی که همراه با کونژسیون ریه می­باشد و نیز احساس breathlessnes را در موقع ورزش­های سخت باین رسپتورها نسبت می­دهد.

معهذا در موقع ورزش و یا تمرین به نسبت شدت تمرین تحریک می­شوند. رفلکس­های ایجاد شده در نتیجه تحریک این رسپتورها را بدو دسته احشائی و سوماتیک تقسیم می­کنند و احساس نامطبوع dyspnea را بخصوص در شرایط پاتولوژیکی که همراه با کونژسیون ریه می­باشد و نیز احساس breathlessnes را در موقع ورزش­های سخت باین رسپتورها نسبت می­دهد.