دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران ، eidi@srbiau.ac.ir
چکیده: (70 مشاهده)
سابقه و هدف: زخم معده یک بیماری مزمن دستگاه گوارش است که یکی از عوامل ایجاد آن استفاده از داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) است که خطر عوارض گوارشی مانند زخم یا خونریزی را افزایش می‌دهد. استفاده از آنتی اکسیدان‌ها به عنوان کمک درمانی برای این بیماری بسیار مورد توجه است. اسیدپانتوتنیک نوعی ویتامینB و یک آنتی اکسیدان قوی است که در متابولیسم کربوهیدرات‌ها، چربی‌ها و پروتئین‌ها در بدن نقش مهمی دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر اسیدپانتوتنیک بر فاکتورهای آنتی اکسیدانی در بهبود مدل‌های تجربی زخم معده القا شده با ایندومتاسین در موشهای نر کوچک آزمایشگاهی نژاد NMRI بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 60 موش نر بالغ NMRI (با وزن 30-25 گرم) به طور تصادفی به 10 گروه تقسیم شدند. موشهای گروه کنترل دست نخورده بودند. گروه شاهد، حلال اسیدپانتوتنیک (نرمال سالین) را دریافت کرد. گروه‌های تجربی، اسیدپانتوتنیک را در دوزهای 100، 200 و 400 میلی‌گرم/کیلوگرم، امپرازول (40 میلی‌گرم/کیلوگرم) به عنوان داروی استاندارد و ایندومتاسین (18 میلی‌گرم/کیلوگرم) را برای ایجاد زخم به صورت گاواژ به مدت دو هفته دریافت نمودند. 6 ساعت بعد از دریافت ایندومتاسین و ایجاد زخم، معده موش‌ها برای ارزیابی ماکروسکوپی زخم در سطح اپیتلیال، ضایعات قابل مشاهده، التهاب به همراه خونریزی و ادم، همچنین ارزیابی بیوشیمیایی آنزیم‌های آنتی اکسیدانی به وسیله جذب نوری با دستگاه الایزاریدر، خارج و بررسی شدند. داده‌های آماری بوسیله آنالیز واریانس یکطرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: تجویز ایندومتاسین، میزان آنتی اکسیدان‌های معده نظیر سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز(GPx) و فعالیت کاتالاز (CAT)رابه صورت معنی داری کاهش می‌دهد (001/0p<) و سطح مالون دی آلدئید (MDA) را در مقایسه با گروه کنترل سالم افزایش می‌دهد (001/0p<). درمان با اسیدپانتوتنیک، میزان SOD و CAT را با دوزهای 200 (01/0p<) و 400 میلی‌گرم/کیلوگرم (001/0p<) و GPx در هر دو دوز (001/0p<) بطور معناداری افزایش و سطح MDA با دوزهای 200 (05/0p<) و 400 میلی‌گرم/کیلوگرم (001/0p<) بطور معناداری کاهش داد. نتیجه حاصل از اسید پانتوتنیک 400 میلی‌گرم/کیلوگرم هم ارز با امپرازول بود و این دو نسبت به هم اختلاف معناداری ندارند.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 60 موش نر بالغ NMRI (با وزن 30-25 گرم) به طور تصادفی به 10 گروه تقسیم شدند. موشهای گروه کنترل دست نخورده بودند. گروه شاهد، حلال اسیدپانتوتنیک (نرمال سالین) را دریافت کرد. گروه‌های تجربی، اسیدپانتوتنیک را در دوزهای 100، 200 و 400 میلی‌گرم/کیلوگرم، امپرازول (40 میلی‌گرم/کیلوگرم) به عنوان داروی استاندارد و ایندومتاسین (18 میلی‌گرم/کیلوگرم) را برای ایجاد زخم به صورت گاواژ به مدت دو هفته دریافت نمودند. 6 ساعت بعد از دریافت ایندومتاسین و ایجاد زخم، معده موش‌ها برای ارزیابی ماکروسکوپی زخم در سطح اپیتلیال، ضایعات قابل مشاهده، التهاب به همراه خونریزی و ادم، همچنین ارزیابی بیوشیمیایی آنزیم‌های آنتی اکسیدانی به وسیله جذب نوری با دستگاه الایزاریدر، خارج و بررسی شدند. داده‌های آماری بوسیله آنالیز واریانس یکطرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: تجویز ایندومتاسین، میزان آنتی اکسیدان‌های معده نظیر سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز(GPx) و فعالیت کاتالاز (CAT)رابه صورت معنی داری کاهش می‌دهد (001/0p<) و سطح مالون دی آلدئید (MDA) را در مقایسه با گروه کنترل سالم افزایش می‌دهد (001/0p<). درمان با اسیدپانتوتنیک، میزان SOD و CAT را با دوزهای 200 (01/0p<) و 400 میلی‌گرم/کیلوگرم (001/0p<) و GPx در هر دو دوز (001/0p<) بطور معناداری افزایش و سطح MDA با دوزهای 200 (05/0p<) و 400 میلی‌گرم/کیلوگرم (001/0p<) بطور معناداری کاهش داد. نتیجه حاصل از اسید پانتوتنیک 400 میلی‌گرم/کیلوگرم هم ارز با امپرازول بود و این دو نسبت به هم اختلاف معناداری ندارند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb