جلد 47، شماره 4 - ( 12-1402 )
جلد 47 شماره 4 صفحات 8-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.SBMU.MSP.REC.1400.330
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kuroshli Z, Shams Mofarah Z, Zademodarres S, Hajati F, Nazarian H. The Role of Vitamin D in the Expression of Endometrial Decidualization Factors in Women with Recurrent Implantation Failure. Research in Medicine 2024; 47 (4) :1-8
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3312-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3312-fa.html
کوروشلی زهرا، شمس مفرحه زهرا، زاده مدرس شهرزاد، حاجتی فاطمه، نظریان حمید. بررسی نقش ویتامین D بر میزان بیان فاکتورهای دسیدوایی شدن آندومتر در زنان مبتلا به شکست مکرر لانه گزینی. پژوهش در پزشکی. 1402; 47 (4) :1-8
گروه آناتومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران. ، z_shams@sbmu.ac.ir
چکیده: (709 مشاهده)
سابقه و هدف: یکی از موارد بالینی نگران‌کننده در روش‌های کمک باروری شکست مکرر لانه گزینی است. پذیرش آندومتر رحم به عنوان عامل اصلی محدودکننده میزان لانه‌گزینی در سیکل‌های کمک باروری مطرح است. دسیدوا بافتی با منشاء سلولهای استرومای اندومتر است که عملکرد اصلی آن شروع و حفظ لانه گزینی جنین است. از آنجا که نقش ویتامین D در فرایند‌های لانه گزینی و حفظ بارداری نشان داده شده است، بنابراین مطالعه حاضر برای بررسی میزان سطح سرمی ویتامین D در بیماران مبتلا به شکست مکرر لانه گزینی و ارتباط بین آن و میزان بیان و سطوح پروتئینی فاکتورهای دسیدوایی شدن آندومتر در این بیماران طراحی شد.
روش کار: در این مطالعه هم‌گروهی تاریخی، از میان 36 زن واجد شرایط و مبتلا به شکست مکرر لانه‌گزینی، تعداد 12 زن با کمبود ویتامین D (کمتر از20 نانوگرم در میلی لیتر) به عنوان گروه مورد و 24 زن با ویتامین D مکفی (بیش از30 نانوگرم در میلی‌لیتر) به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. در هر دو گروه بیوپسی اندومتر در اواسط مرحله لوتئال تهیه و بررسی شد. داده‌ها به صورت میانگین ± انحراف معیار گزارش و از آزمون من یو ویتنی برای مقایسه گروه‌های مورد مطالعه استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون من یو ویتنی نشان داد که بیان ژن‌های IGFBP-1 (P = 0.0016)، PRL (P = 0.004) و HOXA10 (P = 0.001) در گروه ویتامین D مکفی (به ترتیب 0/05 ± 1، 0/05 ± 1 و 0/1 ± 1) به صورت معناداری بالاتر از سطح بیان در گروه کمبود ویتامین D بود (به ترتیب 0/1 ± 0/5، 0/1 ± 0/5 و 0/1 ± 0/4). میزان پروتئینهای IGFBP1 (P = 0.0001)، PRL (P = 0.004) و HOXA10 (P = 0.036) به صورت معناداری در گروه دارای ویتامین D مکفی (به ترتیب 0/05 ± 3/436، 1 ± 6/127 و 1 ± 3/778) بیشتر از گروه کمبود ویتامین D بود (به ترتیب 0/01 ± 0/1196، 0/5 ± 2/185 و 0/01 ± 0/4717).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد کمبود ویتامین D می‌تواند با اختلال در بیان ژن‌ها و پروتئینهای فاکتورهای دسیدوایی شدن که در روند لانه گزینی بسیار حیاتی است، روند دسیدوایی شدن آندومتر را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
روش کار: در این مطالعه هم‌گروهی تاریخی، از میان 36 زن واجد شرایط و مبتلا به شکست مکرر لانه‌گزینی، تعداد 12 زن با کمبود ویتامین D (کمتر از20 نانوگرم در میلی لیتر) به عنوان گروه مورد و 24 زن با ویتامین D مکفی (بیش از30 نانوگرم در میلی‌لیتر) به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. در هر دو گروه بیوپسی اندومتر در اواسط مرحله لوتئال تهیه و بررسی شد. داده‌ها به صورت میانگین ± انحراف معیار گزارش و از آزمون من یو ویتنی برای مقایسه گروه‌های مورد مطالعه استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج آزمون من یو ویتنی نشان داد که بیان ژن‌های IGFBP-1 (P = 0.0016)، PRL (P = 0.004) و HOXA10 (P = 0.001) در گروه ویتامین D مکفی (به ترتیب 0/05 ± 1، 0/05 ± 1 و 0/1 ± 1) به صورت معناداری بالاتر از سطح بیان در گروه کمبود ویتامین D بود (به ترتیب 0/1 ± 0/5، 0/1 ± 0/5 و 0/1 ± 0/4). میزان پروتئینهای IGFBP1 (P = 0.0001)، PRL (P = 0.004) و HOXA10 (P = 0.036) به صورت معناداری در گروه دارای ویتامین D مکفی (به ترتیب 0/05 ± 3/436، 1 ± 6/127 و 1 ± 3/778) بیشتر از گروه کمبود ویتامین D بود (به ترتیب 0/01 ± 0/1196، 0/5 ± 2/185 و 0/01 ± 0/4717).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد کمبود ویتامین D می‌تواند با اختلال در بیان ژن‌ها و پروتئینهای فاکتورهای دسیدوایی شدن که در روند لانه گزینی بسیار حیاتی است، روند دسیدوایی شدن آندومتر را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
زنان وزایمان
دریافت: 1402/5/9 | پذیرش: 1402/9/7 | انتشار: 1402/12/14
دریافت: 1402/5/9 | پذیرش: 1402/9/7 | انتشار: 1402/12/14
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb