جلد 47، شماره 4 - ( 12-1402 )
جلد 47 شماره 4 صفحات 60-49 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.SBMU. MSP.REC.1398.403
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Amini A, Namvarpour Z. The Effects of Thimerosal on Astrocytes Cell Number and Synaptic -Related Genes in the Prefrontal Cortex of Male Rats. Research in Medicine 2024; 47 (4) :49-60
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3315-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3315-fa.html
امینی عبداله، نامورپور زهرا. بررسی اثر تیمروزال روی تعداد آستروسیتها و بیان ژنهای دخیل در ساختار و عملکرد سیناپسها درقشر پره فرونتال موشهای صحرایی نر. پژوهش در پزشکی. 1402; 47 (4) :49-60
پژوهشکده علوم شناختی، تهران، ایران. ، z.namvarpour@yahoo.com
چکیده: (478 مشاهده)
سابقه و هدف: امروزه تیمروزال (Thimerosal) به عنوان ماده نگهدارنده در واکسنها و محصولات دارویی و بهداشتی استفاده میشود. با این حال درباره تأثیر این ماده روی ساختار سیناپسهای قشر مغز، اطلاعات متناقض و کمی وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تیمروزال روی ژنها و ملکولهایی است که در ساختار و عملکرد سیناپسی و تعداد سلولهای آستروسیت و نورونها در قشر پره فرونتال مغز موشهای صحرایی نر مؤثرند.
روش کار: در این مطالعه تجربی 18 موش صحرایی نر به طور تصادفی به سه گروه زیرتقسیم شدند: 1- گروه تجربی که در روزهای 15، 11، 9، 7 بعد از تولد، یک دوز 3000 µg/kg تیمروزال دریافت کرد. 2- گروه حلال نیز طبق الگوی مشابه، فسفات بافر سالین دریافت کرد. 3- گروه کنترل تزریقی دریافت نکرد. در هفته چهارم پس از تولد، نمونههای قشرپره فرونتال جمعآوری شده و مورد مطالعههای ایمونوهیستوشیمی, استریولوژی و مولکولی قرار گرفتند و در نهایت برای تعیین وجود اختلاف معنادار میان گروهها، از روش تحلیل واریانس یکراهه (One - Way ANOVA) و آزمون (LSD) Test استفاده و دادهها به صورت MEAN ± SD بیان شدند.
یافتهها: مطالعههای حاضر نشان داد که میزان بیان ژنهای (0/079 ± 0/18)Cadherin-8 و (0/12 ± 0/36) Synapsin-1 به طور معناداری در گروه دریافتکننده تیمروزال نسبت به گروه کنترل (0/01 ± 1 برای Cadherin-8 و 0/009 ± 1 برای Synapsin-1) و حلال (0/097 ± 0/91) برای Cadherin-8 و 0/10 ± 0/84 برای Synapsin-1) کاهش پیدا کرد (0/001 > P). همچنین، کاهش معناداری در تعداد سلولهای استروسیت در گروه دریافتکننده تیمروزال (66/86± 10/1) نسبت به گروههای کنترل (1/01 ± 6/43) و حلال (1/39 ± 6/93) و نیز تعداد نورونها (19/59± 194/66) نسبت به گروههای کنترل (99/19± 267/10) و حلال (23/06± 252/33) مشاهده شد (0/01 > P).
نتیجهگیری: به نظر میرسد که تیمروزال سبب تغییرهای غیر طبیعی در میزان بیان ژنهای دخیل در عملکرد و ساختار سیناپسها میشود. تداوم این شرایط ممکن است منجر به بیماریهای تکامل عصبی شود.
روش کار: در این مطالعه تجربی 18 موش صحرایی نر به طور تصادفی به سه گروه زیرتقسیم شدند: 1- گروه تجربی که در روزهای 15، 11، 9، 7 بعد از تولد، یک دوز 3000 µg/kg تیمروزال دریافت کرد. 2- گروه حلال نیز طبق الگوی مشابه، فسفات بافر سالین دریافت کرد. 3- گروه کنترل تزریقی دریافت نکرد. در هفته چهارم پس از تولد، نمونههای قشرپره فرونتال جمعآوری شده و مورد مطالعههای ایمونوهیستوشیمی, استریولوژی و مولکولی قرار گرفتند و در نهایت برای تعیین وجود اختلاف معنادار میان گروهها، از روش تحلیل واریانس یکراهه (One - Way ANOVA) و آزمون (LSD) Test استفاده و دادهها به صورت MEAN ± SD بیان شدند.
یافتهها: مطالعههای حاضر نشان داد که میزان بیان ژنهای (0/079 ± 0/18)Cadherin-8 و (0/12 ± 0/36) Synapsin-1 به طور معناداری در گروه دریافتکننده تیمروزال نسبت به گروه کنترل (0/01 ± 1 برای Cadherin-8 و 0/009 ± 1 برای Synapsin-1) و حلال (0/097 ± 0/91) برای Cadherin-8 و 0/10 ± 0/84 برای Synapsin-1) کاهش پیدا کرد (0/001 > P). همچنین، کاهش معناداری در تعداد سلولهای استروسیت در گروه دریافتکننده تیمروزال (66/86± 10/1) نسبت به گروههای کنترل (1/01 ± 6/43) و حلال (1/39 ± 6/93) و نیز تعداد نورونها (19/59± 194/66) نسبت به گروههای کنترل (99/19± 267/10) و حلال (23/06± 252/33) مشاهده شد (0/01 > P).
نتیجهگیری: به نظر میرسد که تیمروزال سبب تغییرهای غیر طبیعی در میزان بیان ژنهای دخیل در عملکرد و ساختار سیناپسها میشود. تداوم این شرایط ممکن است منجر به بیماریهای تکامل عصبی شود.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
علوم تشریحی (آناتومی، بافت شناسی، جنین شناسی، بیولوژی تولید مثل)
دریافت: 1402/5/18 | پذیرش: 1402/6/27 | انتشار: 1402/12/14
دریافت: 1402/5/18 | پذیرش: 1402/6/27 | انتشار: 1402/12/14
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb