جلد 48، شماره 1 - ( 2-1403 )
جلد 48 شماره 1 صفحات 98-91 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.SBMU.MSP.REC.1401.392
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Asgari M R, Amoui M, Deevband M R, kardan M R, Ghodsirad M, Pirayesh E. Evaluation of People's Dose Caused by Lutetium 177 Contained in the Nuclear Medicine Center of Shohada Tajrish Hospital in 1402. Research in Medicine 2024; 48 (1) :91-98
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3353-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3353-fa.html
عسگری محمدرضا، عمویی مهستی، دیوبند محمدرضا، کاردان محمدرضا، قدسی راد محمدعلی، پیرایش الهه. ارزیابی دز مردم ناشی از لوتشیوم 177 موجود در فاضلاب رهاسازی شده توسط مرکز پزشکی هسته‌ای بیمارستان شهدای تجریش در سال 1402. پژوهش در پزشکی. 1403; 48 (1) :91-98
گروه مهندسی و فیزیک پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران. ، mdeevband@sbmu.ac.ir
چکیده: (980 مشاهده)
سابقه و هدف: امروزه درمان سرطان پروستات و سرطان غدد درونریز به وسیله رادیوداروهای مشتق شده از لوتشیوم 177 مورد توجه بسیاری از مراکز رادیونوکلوئیدتراپی واقع شده است. یکی از دلایل روی آوردن به رادیوداروهای لوتشیوم دزیمتری مطلوب و پایداری آن است. دفع ادرار این بیماران به درون فاضلاب بیمارستان و به تبع آن فاضلاب شهری و در آخر مزارع کشاورزی سبب پرتوگیری غیرمستقیم مردم میشود. هدف این مطالعه بررسی میزان پرتوگیری مردم ناشی از وجود این ماده رادیواکتیو در فاصلاب شهری است.
روش کار: در این مطالعه مقطعی به دو روش نسبت به تخمین پرتوزایی در فاضلاب اقدام شده است. در روش اول 18 نمونه فاضلاب از مکان‌های به خصوصی در زمان های مختلف، در حجم استاندارد تهیه شد. نمونه ها با استفاده از روش گامااسپکترومتری شمارش شدند و میزان مواد رادیواکتیو موجود در آنها مشخص شد، در روش دوم با استفاده از یک مدل ریاضی، غلظت مواد رادیواکتیو موجود در فاضلاب برآورد شد و سپس میزان دز دریافتی مردم محاسبه شد.
یافته‌ها: میزان دز دریافتی مردم از لوتشیوم موجود در پساب بیمارستان شهدای تجریش برابر 0/00052 نانوسیورت در سال برآورد شده است، به طوری که این میزان برابر E-973/1 درصد از حد دز مجاز سالیانه و معادل 0/00000003 روز پرتوگیری طبیعی است.
نتیجه‌گیری: میزان دز دریافتی مردم از لوتشیوم موجود در پساب بیمارستان شهدای تجریش بسیار ناچیز است و بسیارکمتر از حد مجاز سالانه است. بنابراین تخلیه مستقیم ادرار بیماران درمان شده با لوتشیوم به فاضلاب بخش پزشکی هسته‌ای بیمارستان مذکور پرتوگیری معناداری برای مردم ایجاد نمی‌کند.
روش کار: در این مطالعه مقطعی به دو روش نسبت به تخمین پرتوزایی در فاضلاب اقدام شده است. در روش اول 18 نمونه فاضلاب از مکان‌های به خصوصی در زمان های مختلف، در حجم استاندارد تهیه شد. نمونه ها با استفاده از روش گامااسپکترومتری شمارش شدند و میزان مواد رادیواکتیو موجود در آنها مشخص شد، در روش دوم با استفاده از یک مدل ریاضی، غلظت مواد رادیواکتیو موجود در فاضلاب برآورد شد و سپس میزان دز دریافتی مردم محاسبه شد.
یافته‌ها: میزان دز دریافتی مردم از لوتشیوم موجود در پساب بیمارستان شهدای تجریش برابر 0/00052 نانوسیورت در سال برآورد شده است، به طوری که این میزان برابر E-973/1 درصد از حد دز مجاز سالیانه و معادل 0/00000003 روز پرتوگیری طبیعی است.
نتیجه‌گیری: میزان دز دریافتی مردم از لوتشیوم موجود در پساب بیمارستان شهدای تجریش بسیار ناچیز است و بسیارکمتر از حد مجاز سالانه است. بنابراین تخلیه مستقیم ادرار بیماران درمان شده با لوتشیوم به فاضلاب بخش پزشکی هسته‌ای بیمارستان مذکور پرتوگیری معناداری برای مردم ایجاد نمی‌کند.
واژه‌های کلیدی: دز مردم، سرطان پروستات، لوتشیوم تراپی، سرطان غدد درون ریز، رادیونوکلوئیدتراپی، اکتیویته موجود در پساب
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
فیزیک و مهندسی پزشکی
دریافت: 1402/10/2 | پذیرش: 1403/2/2 | انتشار: 1403/2/3
دریافت: 1402/10/2 | پذیرش: 1403/2/2 | انتشار: 1403/2/3
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb