چکیده سابقه و هدف: تشخیص عوامل باکتریایی مولد عفونت‌های پوستی و تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی آنها راهنمای مهمی در انتخاب نوع درمان مناسب به شمار می‌آید. این مطالعه بر روی نمونه کشت که از بیماران با عفونت پوستی جدا شده بود صورت گرفت تا ضمن تشخیص عامل عفونت، آنتی‌بیوتیک مناسب تعیین شود. روش بررسی: تحقیق به روش توصیفی بر روی بیماران مبتلا به عفونت پوستی مراجعه کننده به آزمایشگاه‌های تشخیص طبی بیمارستان‌های شهدا و لقمان شهر تهران در سال 1390- 1389 صورت گرفت. از کلیه 100 نمونه مورد نظر، کشت‌های روتین میکروبی با استفاده از محیط‌های کشت رایج به عمل آمد و پس از تشخیص انواع عوامل میکروبی مولد عفونت‌های پوستی، حساسیت آنها به آنتی‌بیوتیک‌های مختلف با استفاده از تست آنتی‌بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن اصلاح شده و اندازه‌گیری قطر هاله عدم رشد، سنجیده شد. یافته‌ها: باکتری‌های مولد عفونت جلدی به ترتیب درصد فراوانی شامل استافیلوکک اورئوس (31 درصد)، اشرشیا کلی (22 درصد)، استافیلوکک‌های کواگولاز منفی (12درصد)، گونه‌های استرپتوکک (8 درصد)، انتروباکتر (8 درصد)، کلبسیلا (5 درصد)، آسینتوباکتر (5 درصد)، گونه‌های سودوموناس (4 درصد)، انتروکک (3 درصد) و پروتئوس (2 درصد) بودند. بیشترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی به ترتیب مربوط به آسینتوباکتر (86 درصد)، انتروباکتر (7/81درصد)، انتروکک (4/78درصد) و بیشترین حساسیت میکروبی مربوط به پروتئوس (1/61 درصد) و گونه‌های استرپتوکک (7/60 درصد) بود. نتیجه‌گیری: استاف اورئوس شایع‌ترین عامل میکروبی مولد عفونت‌های پوستی می‌باشد و باید در این زمینه توجه لازم جهت کنترل عفونت صورت گیرد. همچنین از سوی دیگر برای جلوگیری از افزایش مقاومت، باید از مصرف بی‌رویه و خودسرانه آنتی‌بیوتیک‌ها ممانعت کرده و قبل از آن، کشت و آنتی بیوگرام صورت گیرد. واژگان کلیدی: عفونت جلدی، مقاومت آنتی‌بیوتیکی، استاف اورئوس.

واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: عفونت جلدی، مقاومت آنتی‌بیوتیکی، استاف اورئوس.

متن کامل [PDF 221 kb]   (6249 دریافت)