جلد 45، شماره 1 - ( 1-1400 )
جلد 45 شماره 1 صفحات 33-28 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران ، soori@ut.ac.ir
چکیده: (1244 مشاهده)
سابقه و هدف: افزایش سن با تغییر عملکرد سلولهای کبدی و بروز بیماری‌های کبدی مزمن مرتبط است. طبق تئوری رادیکال آزاد، روند پیر شدن سلولی نتیجه جهش ایجاد شده به وسیله گونههای فعال اکسیژن، استرس اکسیداتیو بیشتر و اختلال در دفاع آنتی‌اکسیدانی سلولی است. هدف مطالعه حاضر تاثیر دو پروتکل تمرین تناوبی و تداومی بر سطوح آنزیمهای آنتی اکسیدانی کبد رتهای نر مسن است.
مواد و روشها: این مطالعه به روش تجربی و روی 21 سر رت پیر (22 تا 24 ماه) انجام شد. رتها به صورت تصادفی به سه گروه تمرین تناوبی شدید (HIIT) (تعدا=7) و تمرین تناوبی با شدت متوسط (MCT) ) (تعدا=7) و کنترل (تعدا=7) تقسیم شدند. برنامه تمرین HIIT، دویدن روی تردمیل با شدت 100-80 درصد حداکثر سرعت و برنامه MCT با شدت 70-65 درصد حداکثر سرعت، پنج جلسه در هفته به مدت شش هفته اجرا شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، بافت کبد جدا و در 80- درجه سانتی‌گراد تا زمان آزمایش نگهداری شد. قسمت رویی به دست آمده حاصل از هموژنیزاسیون بافت کبد برای تعیین فعالیت آنزیمهای سوپراکساید دیسموتاز (SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز(GPX) و کاتالاز(CAT) به عنوان وضعیت آنتی‌اکسیدانی استفاده شد. از آنالیز واریانس یک طرفه برای تعیین تفاوت بین گروه‌ها استفاده شد (05/0P<).
یافته‌ها: آنزیمهای سوپراکساید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز(GPX) در گروه‌های تمرین تداومی (به ترتیب 002/0P= و 005/0P= ) و تناوبی شدید (001/0P=) نسبت گروه کنترل افزایش معناداری یافتند. کاتالاز در گروه تمرین تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری یافت (015/0P=).
نتیجه‌گیری: به طور کلی، تمرین‌های تداومی و تناوبی شدید سبب افزایش میزان آنزیمهای آنتی‌اکسیدانی در رتهای نر مسن می‌شوند و این افزایش، در گروه تناوبی شدید، چشمگیرتر بود.
مواد و روشها: این مطالعه به روش تجربی و روی 21 سر رت پیر (22 تا 24 ماه) انجام شد. رتها به صورت تصادفی به سه گروه تمرین تناوبی شدید (HIIT) (تعدا=7) و تمرین تناوبی با شدت متوسط (MCT) ) (تعدا=7) و کنترل (تعدا=7) تقسیم شدند. برنامه تمرین HIIT، دویدن روی تردمیل با شدت 100-80 درصد حداکثر سرعت و برنامه MCT با شدت 70-65 درصد حداکثر سرعت، پنج جلسه در هفته به مدت شش هفته اجرا شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، بافت کبد جدا و در 80- درجه سانتی‌گراد تا زمان آزمایش نگهداری شد. قسمت رویی به دست آمده حاصل از هموژنیزاسیون بافت کبد برای تعیین فعالیت آنزیمهای سوپراکساید دیسموتاز (SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز(GPX) و کاتالاز(CAT) به عنوان وضعیت آنتی‌اکسیدانی استفاده شد. از آنالیز واریانس یک طرفه برای تعیین تفاوت بین گروه‌ها استفاده شد (05/0P<).
یافته‌ها: آنزیمهای سوپراکساید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز(GPX) در گروه‌های تمرین تداومی (به ترتیب 002/0P= و 005/0P= ) و تناوبی شدید (001/0P=) نسبت گروه کنترل افزایش معناداری یافتند. کاتالاز در گروه تمرین تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری یافت (015/0P=).
نتیجه‌گیری: به طور کلی، تمرین‌های تداومی و تناوبی شدید سبب افزایش میزان آنزیمهای آنتی‌اکسیدانی در رتهای نر مسن می‌شوند و این افزایش، در گروه تناوبی شدید، چشمگیرتر بود.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
تربیت بدنی و علوم ورزشی ( فیزیولوژی ورزشی - بیومکانیک ورزشی )
دریافت: 1398/8/21 | پذیرش: 1398/11/21 | انتشار: 1400/8/8
دریافت: 1398/8/21 | پذیرش: 1398/11/21 | انتشار: 1400/8/8
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |