سابقه و هدف: مولتیپل‌اسکلروزیس یکی از شایعترین بیماریهای مزمن سیستم عصبی مرکزی است. مزمن بودن ماهیت بیماری، نداشتن پیش‌آگهی و درمان قطعی و درگیر ساختن فرد در سنین جوانی باعث ایجاد اختلالات روانی متعددی در بیماران می‌گردند که در این میان افسردگی، اضطراب و استرس بیشترین شیوع را دارند. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر تکنیک آرام‌سازی پیشرونده عضلانی بر افسردگی، اضطراب و استرس بیماران مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی پس از نمونه‌گیری به روش غیرتصادفی، نمونه‌ها به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و آزمون تخصیص داده شدند. روش کار در این مطالعه به صورت یک جلسه آشنایی‌سازی نمونه‌ها با اهداف و روش مداخله و 63 جلسه اجرای تکنیک توسط گروه آزمون در مدت دو ماه بود. در صورتی‌که برای گروه شاهد هیچگونه مداخله‌ای انجام نشد. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه DAS-21 (Depression Anxiety Stress -21 ) و چک‌لیست‌های خود گزارش‌دهی بود. یافته‌ها: در این پژوهش 66 نفر (33 نفر گروه شاهد و 33 نفر گروه آزمون) شرکت داشتند. میانگین امتیاز افسردگی، اضطراب و استرس قبل از مداخله تفاوت معنی‌داری را نشان نداد ولی یک ماه و دو ماه بعد از مداخله این تفاوت بین دو گروه شاهد و آزمون در میانگین امتیاز اضطراب و استرس معنی‌دار شد (05/0P<). همچنین تفاوت معنی‌داری در میانگین امتیاز افسردگی و اضطراب در سه بار اندازه‌گیری بین دو گروه یافت نشد ولی این تفاوت در میانگین امتیاز استرس در سه بار اندازه‌گیری بین دو گروه معنی‌دار بود (008/0P<). نتیجه‌گیری: از آنجایی که اجرای تکنیک آرام‌سازی پیشرونده عضلانی در بیماران مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس عملی است اجرای این تکنیک توانست باعث کاهش افسردگی، اضطراب و استرس به عنوان سه علامت شایع و مختل کننده عملکرد فرد در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس گردد، لذا انجام این تکنیک به عنوان یک روش موثر، مقرون به صرفه در هزینه و زمان توصیه می‌گردد.

واژه‌های کلیدی: تکنیک آرام‌سازی پیشرونده عضلانی، افسردگی، اضطراب، استرس، مولتیپل‌اسکلروزیس

متن کامل [PDF 205 kb]   (10717 دریافت)