چکیده سابقه و هدف: سندرم تونل کارپال (CTS) نوعی نوروپاتی فشارنده است که اتیولوژی مولتی‌فاکتوریال داشته و عوامل موضعی و سیستمیک در بروز آن نقش دارند. گزارش شده که احتمالاً برخی از عناصر آناتومیک سازنده تونل کارپال و یا مجاورات آن و یا واریاسیون‌های آناتومیک می‌توانند با تغییر در شکل یا فضای تونل کارپال سبب افزایش فشار به عناصر عبور کننده از میان آن شوند. لذا به منظورتعیین شیوع واریاسیون آناتومیک، امتداد یافتن عضلات تنار تا محل عضلات هیپوتنار و اتصال آنها به یکدیگر در این مطالعه بررسی شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی کلیه مبتلایان به CTS که کاندید عمل جراحی بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، هیپرتیروئیدی، هیپوتیروئیدی، دیابت، آکرومگالی، سابقه شکستگی قبلی در استخوان‌های مچ دست و انتهای رادیوس و اولنار و نیز افرادی که به قالیبافی یا کار با مته مکانیکی مشغول بودند، از مطالعه خارج شدند. بیماران مورد مطالعه در حین جراحی از نظر وجود واریاسیون آناتومیک مذکور بررسی شدند و شیوع آنها در نمونه‌ها تعیین و میزان واقعی آن برآورد گردید. یافته ها: 155 بیمار با میانگین سنی 23±9/57 سال بررسی شدند. 3/90 درصد آنها زن بودند. تغییر آناتومیک عضلات تنار در 6/22 درصد موارد مشاهده شد. نتیجه گیری: تغییر آناتومیک عضلات تنار در مبتلایان به CTS شیوع بالایی دارد. انجام مطالعات بیشتر برای رسیدن به نتایج قطعی‌تر و نیز مطالعات تحلیلی توصیه می‌شود. واژگان کلیدی: سندرم تونل کارپال، واریاسیون آناتومیک، عضلات تنار، عضلات هیپوتنار.

واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: سندرم تونل کارپال، واریاسیون آناتومیک، عضلات تنار، عضلات هیپوتنار.

متن کامل [PDF 194 kb]   (2801 دریافت)