پژوهش در پزشکی

Mendeley  

Zotero  

Ramin M. Corticotherapy in Eye Diseases and Its Complications. Research in Medicine 1975; 3 (3) :199-205
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-2543-fa.html

ترکیبات مختلف کورتیزون بعنوان داروهای ضد التهانی در بیماری­های مختلف چشم مصرف می­شود و تا قبل از اینکه این داروها بصور مصنوعی ساخته شوند، تزریق پروتئین­های خارجی و پاراسنتز اطاق قدامی سبب ازدیاد غاظت این مواد در خون و در مایعات موجود در چشم می­شدند. A.C.T.H. خود بخود اثر ضد التهابی ندارد بلکه با تحریک کورتکس سورنال باعث ازدیاد ترشح کورتیکواستروئیدها می­شود. بنابراین استعمال موضعی آن در چشم و همینطور خوراکی آن ( چون در شیره معده از بین می­رود) بی اثر است. ترکیبات کورتیزون می­توانند بعنوان عامل ضد التهاب چه بطور موضعی و چه بطور سیستمیک مصرف شوند. ترکیبات جدید کورتیکواستروئید مثل دکامتازون، پردنیزون، پردنیزولون که اثر آنها ۵ تا ۱۰ بار قوی­تر از کورتیزون است و در نتیجه با تجویز مقدار کمتر از  اثر مطلوب بدست می­آید. اثر ضد التهابی دکامتازون تا حدود ۵۰ بار از کورتیزون بیشتر است.
هرگاه بیماری تحت درمان با استروئید بوده و احتیاج بعمل جراحی داشته باشد، باید دارو را قطع و یک هفته بعد از عمل مجدداً شروع کرد و در صورت عدم این کار بهتر است برداشتن ستورها را بتعویق انداخت. نفوذ ترکیبات کورتیکواستروئید بداخل نسوج چشم با آزمایشات مختلف روی حیوانات تجربه گردیده و دریافته­اند که غلظت آن در قرنیه و زلالیه از قسمت­های دیگر بیشتر بوده است، از ترکیبات کورتیزون ترکیب استات قابل حل در چربی غلظت کافی در زلالیه ایجاد می­کند. و بعد از سه روز مصرف بحداکثر می­رسد و همین غاظت در تزریق زیر ملتحمه زودتر بدست می­آید. مدت اثر آن حداکثر تا ۲۴ ساعت است. بنابراین ضایعات قست قدامی چشم را می­توان با تجویز کورتیزون موضعی بشکل قطره یا پماد یا تزریق زیر ملتحمه و یا تجویز عمومی درمان کرد و در ضایعات خلفی چشم بهتر است کورتیزون از راه عمومی و یا زیر ملتحمه­ای تجویز گردد. مقدار، مدت و نوع داروی انتخاب شده بستگی به شدت و محل ضایعه دارد. در مواقعی که خطر از بین رفتن بینایی وجود دارد بهتر است دارو بطور عمومی و با دوز زیاد مصرف شود. ترکیبات کورتیزون در تمام بیماری­های آلرژیک چشم و برای التهابات غیر چرکی بخصوص اووئیت و کم کردن اسکارهای قرنیه و در بیماری­های عمومی که ضایعات چشمی نیز دارند مثل سارکوئیدوز، تامپورال آرتریت، اسکلرومالاسی پرفران، کراتیت انترستیسیل و هرپس زوستر مصرف می­شوند و بسیار موثرند. بعد از اعمال جراحی مثل عمل کاتاراکت ، پیوند قرنیه، عمل­های گلوکوم، دکولمان رتبن بعنوان عامل ضد التهابی و جلوگیری از چسبندگی­های مختلف، مصرف ترکیبات کورتیزون موثر است.
عوارض استعمال استروئیدها شامل عوارض موضعی که معمولا در اثر استعمال موضعی آن ایجاد می­شود شامل تشدید عفونت­ها و فعال شدن کانون­های چرکی، اثرات بسیار بد و شدید آن در ضایعات هرپس سمبلکس که مادامی که قرنیه زخم است اگر مصرف شود باعث سوراخ شدن قرنیه می­شود و در سایر عفونت­های ویروسی نیز باعث فعال شدن عفونت می­گردد. پیدایش ضایعات قارچی در اثر استعمال مداوم و تشدید عفونت­های باکتریال فعال شدن کانون­های سلی نیز از عوارض استعمال موضعی استروئیدهاست.
ایجاد گلوکوم بخصوص در اشخاصی که زمینه مساعد دارند و همینطور کاتاراکت در اثر استعمال مداوم ترکیبات استروئید بخصوص انواع قوی آن بسیار شایع است.
عوارض استعمال عمومی استروئیدها از این بحث خارج است.