دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
چکیده: (2641 مشاهده)
بیماری هوجکین، از بدخیمی هایی است که از بافت های لنفاوی سرچشمه می گیرد. شیوع آن بیشتر در بالغین است و معمولاً در ابتدا به صورت یک ضایعه موضعی ( لوکالیزه) و محدود ظاهر می شود. در مراحل بعدی به قسمت های لنفاوی مجاور دست اندازی کرده سرانجام به صورت یک ضایعه ی کاملاً منتشر بروز می نماید که می تواند تمام بافت های غیر لنفاوی بدن را درگیر کند و در نهایت منجر به مرگ بیمار شود. وجه مشخصه این بیماری وجود یاخته های غول آسای دو یا چند هسته ای شبیه به هیستوسیت است که به نام یاخته ی رید – اشترنبرگ خوانده می شود. بافت شناسی این بیماری شامل چهار زیر گروه است که تعیین قطعی آن در بررسی بافت در مرحله بندی بیماری، تعیین روش درمانی مناسب و هم چنین تعیین پیش آگهی از اهمیت خاصی برخوردار است. در بیست سال اخیر موفقیت هایی که به وسیله ی پرتو درمانی در راستای درمان ضایعات موضعی و درمان ضایعات و مراحل پیشرفته بیماری با شیمی درمانی های چند دارویی (combination chemotherapy ) حاصل گردیده، باعث شده است که بیماری هوجکین را جز یکی از درمان پذیرترین سرطان ( نئوپلاسم) های مهم به حساب آوریم و این مسأله خود در تاریخ کوتاه تومور شناسی ( انکولوژی) اهمیت بسزایی دارد. با وجود این هنوز برای تحقیق در زمینه شناخت طبیعت یاخته بدخیم، نقش اختلال های ایمنی شناختی و هم چنین کشف روش های درمانی مؤثر برای بخشی از موارد پیشرفته بیماری – که به شیمی درمانی های رایج پاسخ مناسبی نمی دهند – فضای باز وجود دارد.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی ) دریافت: 1366/8/12 | پذیرش: 1367/2/30 | انتشار: 1367/8/19