جلد 49، شماره 2 - ( 6-1404 )
جلد 49 شماره 2 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.SBMU.AEC.1402.026
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sheikholeslami M A, Zamani M R, Parvardeh S, Farjoo M H. The effect of glucosamine and tranexamic acid on acute wound healing caused by incision in mice.. Research in Medicine 2025; 49 (2)
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3479-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3479-fa.html
شیخ الاسلامی محمد عباس، زمانی محمد رضا، پرورده سیاوش، فرجو محمد هادی. اثر گلوکزآمین و ترانگزامیکاسید بر ترمیم زخم حاد ناشی از بریدگی در موش سوری. پژوهش در پزشکی. 1404; 49 (2)
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ، masheikh@sbmu.ac.ir
چکیده: (9 مشاهده)
سابقه و هدف: فرایند ترمیم زخم یک روند پیچیده و چند مرحلهای است که تحت تأثیر عوامل موضعی، سیستمیک و دارویی قرار دارد. گلوکزآمین و ترانگزامیکاسید با خواص ضدالتهابی و ترمیمی، از ترکیباتی هستند که میتوانند در ترمیم بافتی نقش مثبتی ایفا میکنند. این مطالعه با هدف بررسی اثرات پماد موضعی گلوکزآمین و ترانگزامیکاسید، بهصورت جداگانه و ترکیبی، بر سرعت ترمیم زخم حاد در موش سوری انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی، ۲5 موش سوری نر بهصورت تصادفی به 5 گروه شامل کنترل بدون هیچ دارو، گلوکزآمین %20، ترانگزامیکاسید %6، و ترکیب هر دو تقسیم شدند. پس از ایجاد زخم پوستی تمامضخامت با پانچ در ناحیه گردن، به مدت 12 روز از پمادهای موضعی با ترکیبات ذکر شده استفاده گردید. روند ترمیم زخم در روزهای 1، 3، 5، 7 و 10 با تصویربرداری دیجیتال و اندازهگیری مساحت زخم با نرمافزار ImageJ ارزیابی شد. دادهها با آزمون ANOVA یکطرفه و آزمون تکمیلی Tukey تحلیل و مقایسه شدند.
یافتهها: بررسی اندازه زخم در روزهای مختلف نشان داد که هیچیک از گروههای درمانی شامل گلوکزآمین، ترانگزامیکاسید و ترکیب آنها، تفاوت معنیداری در اندازه زخم نسبت به گروه کنترل نداشتند (P>0.05).نتیجهگیری: با وجود برخی شواهد قبلی از اثرات مثبت گلوکزآمین و ترانگزامیکاسید در بهبود ترمیم زخم، مطالعه حاضر نشان داد که استفاده موضعی از این ترکیبات با دوز مشخص و در شرایط زخم حاد جراحی در نمونه موش، اثر معنیداری بر تسریع ترمیم زخم ندارد.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی، ۲5 موش سوری نر بهصورت تصادفی به 5 گروه شامل کنترل بدون هیچ دارو، گلوکزآمین %20، ترانگزامیکاسید %6، و ترکیب هر دو تقسیم شدند. پس از ایجاد زخم پوستی تمامضخامت با پانچ در ناحیه گردن، به مدت 12 روز از پمادهای موضعی با ترکیبات ذکر شده استفاده گردید. روند ترمیم زخم در روزهای 1، 3، 5، 7 و 10 با تصویربرداری دیجیتال و اندازهگیری مساحت زخم با نرمافزار ImageJ ارزیابی شد. دادهها با آزمون ANOVA یکطرفه و آزمون تکمیلی Tukey تحلیل و مقایسه شدند.
یافتهها: بررسی اندازه زخم در روزهای مختلف نشان داد که هیچیک از گروههای درمانی شامل گلوکزآمین، ترانگزامیکاسید و ترکیب آنها، تفاوت معنیداری در اندازه زخم نسبت به گروه کنترل نداشتند (P>0.05).نتیجهگیری: با وجود برخی شواهد قبلی از اثرات مثبت گلوکزآمین و ترانگزامیکاسید در بهبود ترمیم زخم، مطالعه حاضر نشان داد که استفاده موضعی از این ترکیبات با دوز مشخص و در شرایط زخم حاد جراحی در نمونه موش، اثر معنیداری بر تسریع ترمیم زخم ندارد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb