پژوهش در پزشکی

سابقه و هدف: عفونت جدید با ویروس هپاتیت A در بیماران مبتلا به هپاتیت B و C، می‌تواند سیر بیماری هپاتیت B و C را دستخوش تغییر نماید. هدف از مطالعه حاضر این است که میزان فراوانی آنتی‌بادی ضد ویروس هپاتیتA را در بیماران مبتلا به هپاتیت B و C اندازه گیری و از لحاظ برخی عوامل مرتبط با هم مقایسه نماییم. روش بررسی: در مجموع 115 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن B و 56 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن C که در طی سال‌های 1383 تا 1384 به انجمن هپاتیت استان همدان مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. بیماران پس از ورود به تحقیق، پرسش‌نامه‌ای شامل متغیرهای دموگرافیک و سوابق بیماری برایشان تکمیل می‌شد. سپس آنتی بادی ضد ویروس هپاتیت A (IgM و IgG) به روش ELISA، تعداد گلبولهای سفید (WBC)، میزان هماتوکریت، پلاکت سرم و آزمون‌های کارکرد کبدی (AST،ALT، Bil،ALP) مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: از 32 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن B، به‌دلیل عدم همکاری یا مراجعه، آزمایش HAV Ab انجام نشد. تعداد 71 مورد (5/85%) HAV Ab از نوع IgG مثبت گزارش شد. تنها یک مورد از بیماران، مبتلا به هپاتیت حاد A (IgM anti HAV مثبت) بود. در بیماران هپاتیت مزمن C، امکان اندازه‌گیری IgG anti HAV در 17 بیمار فراهم نگردید و در 39 بیمار آزمایش شده، 36 بیمار (3/92%) از لحاظ IgG anti HAV مثبت بودند. نتیجه‌گیری: تصمیم‌گیری برای انجام واکسیناسیون ضد هپاتیت A و یا انجام آزمایش اندازه‌گیری تیتر آنتی‌بادی ضد ویروس HAV در بیماران مزمن کبدی منوط به شیوع آن در منطقه و در بیماران هپاتیت مزمن می باشد. به نظر می‌رسد در مطالعه فعلی، فراوانی بالای این آنتی‌بادی در بیماران هپاتیت مزمن B و C بیانگر آن است که انجام تست آنتی‌بادی در این بیماران در مرحله اول سودمندتر از واکسیناسیون تمامی این افراد برعلیه هپاتیت A باشد.