BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-67-fa.html
سابقه و هدف : الکترو دیاگنوزیس روش استاندارد تشخیص سندرم تونل کارپ می باشد. در این تحقیق با استفاده از این روش، میزان تغییر پارامترهای الکترونوروگرافی بعد از درمانهای جراحی مورد بررسی قرار می گیرد.
مواد و روشها :16 بیمار مبتلا به سندرم تونل کارپ ایدیوپاتیک انتخاب شدند و قبل از عمل جراحی یافته های الکترودیاگنوستیک آنها جمع آوری شد. دو هفته بعد از جراحی کلاسیک برای این سندرم پارامترهای فوق مجدد ارزیابی شد و با استفاده از آزمون آماری زوجی یافته های قبل و بعد از عمل جراحی مورد مقایسه قرار گرفتند.
یافته‌ها: مقایسه داده های قبل و بعد از جراحی بیانگر تغییر معنی دار در حداقل چند پارامتر الکترونوروگرافی در تمام بیماران، صرف نظر از شدت بیماری، بود. بیشترین میانگین تغییرات در دامنه پاسخ حسی عصب مدیان در انگشت سوم حادث شد.
نتیجه‌گیری و توصیه‌ها : تمام پارامترهای الکترو نوروگرافی در دو هفته اول بعد از جراحی، بهبودی را نشان می دهند. بدین ترتیب الکترونوروگرافی می تواند به عنوان یکی از ابزارهای ارزیابی جراحی سندرم تونل کارپ مورد استفاده قرار گیرد.
دریافت: 1382/9/6 | انتشار: 1382/9/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb