سابقه و هدف: کلامیدیا تراکوماتیس یک باکتری داخل سلولی اجباری با اهمیت کلینیکی بالا میباشد که عفونتهای انسانی ناشی از این باکتری ترجیحاً چشمها و دستگاه تناسلی را گرفتار میکنند. کلامیدیا تراکوماتیس، شایعترین عامل کونژنکتیویت فولیکولار مزمن و عامل 20 درصد موارد کونژنکتیویت حاد می باشد. از آنجاییکه تشخیص سریع می تواند در کاهش عوارض طولانی مدت بیماری موثر باشد در این تحقیق ما بر آن شدیم که روشهای مختلف تشخیص کلامیدیا شامل رنگ آمیزی گیمسا، DIF (ایمونوفلورسانس مستقیم) و PCR ژن Omp1 را در مورد نمونه های ملتحمه بیماران مبتلا به کونژنکتیویت فولیکولار مراجعه کننده به بیمارستان فارابی در سال 1392 را مورد بررسی قرار دهیم.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تشخیصی از نمونه 90 بیمار مبتلا به کونژنکتیویت فولیکولار که در سال 1392 به آزمایشگاه بیمارستان فارابی مراجعه کرده بودند، استفاده شد. نمونه گیری با توجه به معیارهای ارائه شده از طرف سازمان بهداشت جهانی، با استفاده از اسکراپ و از سطح ملتحمه فوقانی بیمار انجام شد. در رنگ آمیزی گیمسا انکلوزیون ها به رنگ ارغوانی دیده شدند. در DIF اجسام اولیه و انکلوزیون بادی پس از رنگ آمیزی با آنتی بادی کونژوگه با فلورسئین به صورت فلورسانس سبز رنگ با میکروسکوپ ایمونوفلورسنس دیده شدند. PCR با پرایمرهای CT1 ، CT5 جهت شناسایی ژن Omp1 بر روی DNA استخراج شده از نمونه ها انجام شد. نتایج با الکتروفورز بر روی ژل آگارز 5/1% مشخص شد.
یافته ها: از 90 بیمار با علائم کونژنکتیویت فولیکولار در 28 نفر (1/31%) با روشهای ایمونوفلورسانس مستقیم و در 13 نفر (4/14%) با استفاده از رنگ آمیزی گیمسا و در 35 نفر (8/38%) با روشPCR ژن Omp1 ، عفونت کلامیدیایی مورد شناسایی قرار گرفت. حساسیت و اختصاصیت و ارزش اخباری مثبت و منفی روش ایمونوفلورسانس مستقیم در مقایسه با PCR به ترتیب معادل 33/88، 100، 100، 70/88 درصد و حساسیت و اختصاصیت و ارزش اخباری مثبت و منفی روش رنگ آمیزی گیمسا در مقایسه با PCR به ترتیب معادل 40/61، 100، 100، 42/71 درصد محاسبه شد. بنابراین حساسیت و ارزش اخباری منفی روش ایمونوفلورسانس بصورت معنی داری بالاتر از روش گیمسا بود.
نتیجه گیری: با توجه به مطالعه انجام شده ایمونوفلورسانس مستقیم در مقایسه با رنگ آمیزی گیمسا جهت تشخیص کونژنکتیویت فولیکولار کلامیدیایی روشی حساس تر و قابل اعتماد تر می باشد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |