جلد 42، شماره 2 - ( 4-1397 )
جلد 42 شماره 2 صفحات 92-86 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sadeghipour, Salesi M, Koushki Jahromi M, Sajedian Fard J, Akbarzadeh S, Farzadinia P. Fluctuations of betatrophin serum concentrations and pancreas tissue of streptozotocin diabetic rats follow-up response to endurance training program. Research in Medicine 2018; 42 (2) :86-92
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-1791-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-1791-fa.html
صادقی پور حمید رضا، ثالثی محسن، کوشکی جهرمی مریم، ساجدیان فرد جواد، اکبرزاده صمد، فرزادی نیا پرویز. تغییرات سطوح سرمی بتاتروفین و بافت پانکراس رت های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین به دنبال 4 هفته تمرین استقامتی. پژوهش در پزشکی. 1397; 42 (2) :86-92
حمید رضا صادقی پور 
، محسن ثالثی ، مریم کوشکی جهرمی ، جواد ساجدیان فرد ، صمد اکبرزاده ، پرویز فرزادی نیا
، محسن ثالثی ، مریم کوشکی جهرمی ، جواد ساجدیان فرد ، صمد اکبرزاده ، پرویز فرزادی نیا
دانشگاه شیراز ، h.rsadeghi@yahoo.com
چکیده: (3933 مشاهده)
سابقه و هدف: از هورمون بتاتروفین به عنوان یک هدف درمانی جدید در بهبود عملکرد بافت پانکراس بیماران دیابتی نام برده میشود. در تحقیق حاضر سطوح بتاتروفین و تغییرات پاتولوژیکی بافت پانکراس در رت های دیابتی به دنبال چهارهفته تمرین استقامتی مورد ارزیابی قرار گرفت.
مواد و روش ها: تعداد 24 سر موش نژاد ویستار به طور تصادفی در سه گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی و ورزش استقامتی تقسیم شدند. پس از القای دیابت با استرپتوزوتوسین، گروه ورزشی چهار هفته بر روی تردمیل جوندگان به ورزش استقامتی پرداخته و غلظت سرمی بتاتروفین با استفاده از روش الایزا و بافت پانکراس بصورت کمی و کیفی مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: غلظت سرمی بتاتروفین در گروه کنترل دیابتی به طور معناداری کاهش یافت (05/0P≤). سطوح بتاتروفین گروه ورزش استقامتی افزایش معناداری نداشت (05/0P≥) تمرین استقامتی تغییر معناداری در مقاومت به انسولین و عملکرد سلول های بتا ایجاد نکرد (05/0P≥). در گروه ورزش استقامتی میانگین تعداد و اندازه جزایر لانگرهانس و تعداد سلول های بتا بالاتر از گروه کنترل دیابتی بود و میزان آسیب های بافتی کمتر بود
نتیجه گیری: ورزش استقامتی هرچند نتوانست افزایش معناداری در سطوح بتاتروفین ایجاد کند با این حال تاثیر مثبتی بر بافت پانکراس نمونه های دیابتی داشت.
مواد و روش ها: تعداد 24 سر موش نژاد ویستار به طور تصادفی در سه گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی و ورزش استقامتی تقسیم شدند. پس از القای دیابت با استرپتوزوتوسین، گروه ورزشی چهار هفته بر روی تردمیل جوندگان به ورزش استقامتی پرداخته و غلظت سرمی بتاتروفین با استفاده از روش الایزا و بافت پانکراس بصورت کمی و کیفی مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: غلظت سرمی بتاتروفین در گروه کنترل دیابتی به طور معناداری کاهش یافت (05/0P≤). سطوح بتاتروفین گروه ورزش استقامتی افزایش معناداری نداشت (05/0P≥) تمرین استقامتی تغییر معناداری در مقاومت به انسولین و عملکرد سلول های بتا ایجاد نکرد (05/0P≥). در گروه ورزش استقامتی میانگین تعداد و اندازه جزایر لانگرهانس و تعداد سلول های بتا بالاتر از گروه کنترل دیابتی بود و میزان آسیب های بافتی کمتر بود
نتیجه گیری: ورزش استقامتی هرچند نتوانست افزایش معناداری در سطوح بتاتروفین ایجاد کند با این حال تاثیر مثبتی بر بافت پانکراس نمونه های دیابتی داشت.
نوع مطالعه: پژوهشی |
دریافت: 1396/5/25 | پذیرش: 1396/8/15 | انتشار: 1397/4/23
دریافت: 1396/5/25 | پذیرش: 1396/8/15 | انتشار: 1397/4/23
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb