جلد 46، شماره 4 - ( 10-1401 )
جلد 46 شماره 4 صفحات 110-99 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.TABRIZU,REC.1400.050
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Vakili J, Ghaleh gir S, Khani M, Azali Alamdari K. The effect of Eight Weeks High- Intensity Interval Training (HIIT) on the Expression of miRNA-21 and miRNA-1 in Diabetic Male Rats. Research in Medicine 2022; 46 (4) :99-110
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3191-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3191-fa.html
وکیلی جواد، قلعه گیر سهراب، خانی مصطفی، آزالی علمداری کریم. تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر بیان miRNA-1 و miRNA-21 بطن چپ رتهای نر دیابتی. پژوهش در پزشکی. 1401; 46 (4) :99-110
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران. ، vakili@tabrizu.ac.ir
چکیده: (834 مشاهده)
سابقه و هدف: دیابت نوعی اختلال متابولیک است که ساختار و عملکرد دستگاه‌های بدن از جمله میوکارد را تحت تأثیر قرار می‌دهد که به آن کاردیومیوپاتی دیابتی گفته می‌شود. با این‌حال با توجه به نقش فعالیت ورزشی در پیشگیری و درمان عوارض دیابت، تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر بیان بافتی miRNA-1 و miRNA-21 در بطن چپ رتهای نر دیابتی طی دی و بهمن 1400 در دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.
روش کار: در یک طرح تحقیقی تجربی، 20 سر رت نر بالغ (سن: 3/0 ± 12 هفته؛ وزن: 12 ± 234 گرم) نژاد ویستار انتخاب و پس از دریافت رژیم غذایی پرچرب (حاوی 45 درصد چربی) و القای دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین به‌طور تصادفی در دو گروه همگن ۱۰ سری شامل دیابتی و دیابتی با تمرین تناوبی شدید (T) تقسیم شدند و به مدت هشت هفته و پنج روز هفته، برنامه HIIT را روی نوارگردان الکترونیکی هوشمند اجرا کردند. تمرین HIIT با شدت 90-85 درصد سرعت بیشینه در 12-6 وهله دو دقیقه‌ای و با تناوب‌های استراحت فعال سه دقیقه‌ای با شدت 30 درصد VO2max اعمال شد. در انتهای قرارداد تمرین، تمامی موشها ۴۸ ساعت پس از آخرین مداخله به روش بدون درد برای بررسی تغییرات بیان ژن miR-1، miR-21 روش real-time PCR در بافت بطن چپ قلب بی‌هوش و جراحی شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بیان نسبی کمّی miRNA-1 در گروه HIIT + دیابت (0/000001 ± 0/00005) و کنترل دیابت (0/000005 ± 0/00018) و بیان نسبی کمّی miRNA-21 در گروه HIIT + دیابت (0/000001 ± 0/00025) و کنترل دیابت (0/000016 ± 0/00011) بود. همچنین هشت هفته تمرین HIIT باعث افزایش معنا‌دار بیان نسبی miRNA-21 (0/001 =P) و کاهش بیان miRNA-1 ( 0/002 =P) در رتهای دیابتی شد و در مقابل نتایج نشان داد که پس از هشت هفته ابتلا به دیابت بیان نسبی miRNA-21 به طور معنا‌داری کاهش و بیان miRNA-1 افزایش یافته است (0/01 =P).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد ارزیابی بیان miRNA-1 و miRNA-21 بعد از تمرین‌های ورزشی ممکن است شاخص مناسبی برای ارزیابی سازگاری‌های قلبی- عروقی و به ویژه هایپرتروفی ناشی از تمرین‌ها باشد.
روش کار: در یک طرح تحقیقی تجربی، 20 سر رت نر بالغ (سن: 3/0 ± 12 هفته؛ وزن: 12 ± 234 گرم) نژاد ویستار انتخاب و پس از دریافت رژیم غذایی پرچرب (حاوی 45 درصد چربی) و القای دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین به‌طور تصادفی در دو گروه همگن ۱۰ سری شامل دیابتی و دیابتی با تمرین تناوبی شدید (T) تقسیم شدند و به مدت هشت هفته و پنج روز هفته، برنامه HIIT را روی نوارگردان الکترونیکی هوشمند اجرا کردند. تمرین HIIT با شدت 90-85 درصد سرعت بیشینه در 12-6 وهله دو دقیقه‌ای و با تناوب‌های استراحت فعال سه دقیقه‌ای با شدت 30 درصد VO2max اعمال شد. در انتهای قرارداد تمرین، تمامی موشها ۴۸ ساعت پس از آخرین مداخله به روش بدون درد برای بررسی تغییرات بیان ژن miR-1، miR-21 روش real-time PCR در بافت بطن چپ قلب بی‌هوش و جراحی شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بیان نسبی کمّی miRNA-1 در گروه HIIT + دیابت (0/000001 ± 0/00005) و کنترل دیابت (0/000005 ± 0/00018) و بیان نسبی کمّی miRNA-21 در گروه HIIT + دیابت (0/000001 ± 0/00025) و کنترل دیابت (0/000016 ± 0/00011) بود. همچنین هشت هفته تمرین HIIT باعث افزایش معنا‌دار بیان نسبی miRNA-21 (0/001 =P) و کاهش بیان miRNA-1 ( 0/002 =P) در رتهای دیابتی شد و در مقابل نتایج نشان داد که پس از هشت هفته ابتلا به دیابت بیان نسبی miRNA-21 به طور معنا‌داری کاهش و بیان miRNA-1 افزایش یافته است (0/01 =P).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد ارزیابی بیان miRNA-1 و miRNA-21 بعد از تمرین‌های ورزشی ممکن است شاخص مناسبی برای ارزیابی سازگاری‌های قلبی- عروقی و به ویژه هایپرتروفی ناشی از تمرین‌ها باشد.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی
دریافت: 1401/3/23 | پذیرش: 1401/4/28 | انتشار: 1401/11/26
دریافت: 1401/3/23 | پذیرش: 1401/4/28 | انتشار: 1401/11/26
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb