جلد 48، شماره 1 - ( 2-1403 )
جلد 48 شماره 1 صفحات 17-8 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.SBMU.MSP.REC.1398.475
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Karimzadeh A, Esmaily H, Ramezani A, Urumieh M, Bayat M. The Effect of Standing Core Exercises on Knee Osteoarthritis Indicators: A Randomized Controlled Trial. Research in Medicine 2024; 48 (1) :8-17
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3314-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-3314-fa.html
کریم زاده افشین، اسماعیلی هادی، رمضانی علی، ارومیه مرضیه، بیات معصومه. بررسی اثر ورزشهای ایستاده تثبیتکننده عضلات کُر (Core) بر شاخصهای استئوآرتریت زانو: یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده. پژوهش در پزشکی. 1403; 48 (1) :8-17
مرکز توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان امام حسین (ع)، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران. - گروه داروسازی بالینی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران. & مرکز توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان امام حسین (ع)، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران. - گروه داروسازی بالینی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران. ، Esmaily_hadi@sbmu.ac.ir
چکیده: (622 مشاهده)
سابقه و هدف: اثربخشی ورزشهای تثبیت کننده عضلات مرکزی تنه و لگن یا عضلات کُر (Core) پیشتر در استئوآرتریت مفصل لگن و کمتر در زانو مطالعه و نشان داده شده است، استفاده از انواع ایستاده این ورزشها، محدودیت اجتماعی انجام آنها را در محیطهای مختلف، برطرف میکند. مطالعه حاضر به بررسی اثربخشی ورزش کُر ایستاده بر درد و عملکرد مبتلایان به استئوآرتریت زانو در افراد، بدون فعالیتهای سخت و اغلب با مشاغل نشسته، میپردازد. در طراحی این مطالعه سعی شده است از یک طرف با انتخاب این ورزشها که محدودیت کمتری برای انجام دارند و از طرف دیگر با نظارت برفعالیتهای شخصی و شغلی بیمار و در نتیجه کاهش عوامل مداخلهگر تشدیدکننده آرتروز زانو در طی درمان، سعی شد نتیجهگیری خالصتر و دقیقتری از اثراین ورزشها بهدست آوریم.
روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی است که در آن بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو برای ورود به مطالعه دعوت شدند و در صورت احراز شرایط و دریافت رضایت، به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه شاهد، که فقط برنامه انجام ورزشهای درمانی متداول زانو را دریافت کردند و گروه مداخله، که علاوه بر آن ورزشها، ورزشهای کُر ایستاده تجویز شد. در فواصل 6 و 12 هفته همگی با شاخصهای VAS، WOMAC، Lequesne و آزمون راهرفتن شش دقیقهای (6WMT) بررسی شدند.
یافتهها: در این مطالعه 38 بیمار طبق پروتکل، مطالعه را تکمیل کردند. ویژگیهای پایه و برون دادهای قبل از مداخله تفاوت معناداری در دو گروه نداشتند. تجزیه و تحلیل درون گروهی نشان داد که تفاوت معناداری در درد VAS، WOMAC، ناراحتی و حداکثر فاصله در شاخصهای Lequesne و 6MWT در هر دو گروه وجود دارد (0/05P<). همچنین، تجزیه و تحلیل درون گروهی نشان داد که تنها در گروه مداخله بین عملکرد بدنی WOMAC و فعالیت روزانه Lequesne تفاوت معناداری وجود دارد (0/05P<). نتایج تحلیل بین گروهی نشان داد که بین دو گروه در تمامی پیامدها در 12 هفته تفاوت معناداری وجود داشت (0/0001P<) و در شاخصهای VAS و Lequesne حتی در شش هفته نیز تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده شد (0/05P<). اندازه اثر محاسبه شده بین دو گروه، در پیامد اولیه VAS، عدد 0/68 است.
نتیجهگیری: به نظر میرسد که ورزش کُر ایستاده، میتواند منجر به کاهش درد، بهبود عملکرد و فعالیت بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو در مقایسه با ورزشهای متداول شود.
روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی است که در آن بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو برای ورود به مطالعه دعوت شدند و در صورت احراز شرایط و دریافت رضایت، به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه شاهد، که فقط برنامه انجام ورزشهای درمانی متداول زانو را دریافت کردند و گروه مداخله، که علاوه بر آن ورزشها، ورزشهای کُر ایستاده تجویز شد. در فواصل 6 و 12 هفته همگی با شاخصهای VAS، WOMAC، Lequesne و آزمون راهرفتن شش دقیقهای (6WMT) بررسی شدند.
یافتهها: در این مطالعه 38 بیمار طبق پروتکل، مطالعه را تکمیل کردند. ویژگیهای پایه و برون دادهای قبل از مداخله تفاوت معناداری در دو گروه نداشتند. تجزیه و تحلیل درون گروهی نشان داد که تفاوت معناداری در درد VAS، WOMAC، ناراحتی و حداکثر فاصله در شاخصهای Lequesne و 6MWT در هر دو گروه وجود دارد (0/05P<). همچنین، تجزیه و تحلیل درون گروهی نشان داد که تنها در گروه مداخله بین عملکرد بدنی WOMAC و فعالیت روزانه Lequesne تفاوت معناداری وجود دارد (0/05P<). نتایج تحلیل بین گروهی نشان داد که بین دو گروه در تمامی پیامدها در 12 هفته تفاوت معناداری وجود داشت (0/0001P<) و در شاخصهای VAS و Lequesne حتی در شش هفته نیز تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده شد (0/05P<). اندازه اثر محاسبه شده بین دو گروه، در پیامد اولیه VAS، عدد 0/68 است.
نتیجهگیری: به نظر میرسد که ورزش کُر ایستاده، میتواند منجر به کاهش درد، بهبود عملکرد و فعالیت بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو در مقایسه با ورزشهای متداول شود.
واژههای کلیدی: ورزشهای کُر Core، استئوآرتریت زانو، شاخص VAS، شاخص WOMAC، شاخص Lequesne، درد زانو، کیفیت زندگی
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
طب فیزیکی و توانبخشی - فيزيوتراپي - کاردرمانی
دریافت: 1402/5/12 | پذیرش: 1402/11/15 | انتشار: 1403/2/3
دریافت: 1402/5/12 | پذیرش: 1402/11/15 | انتشار: 1403/2/3
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb