گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران. ، v.minasian@spr.ui.ac.ir
چکیده: (435 مشاهده)
سابقه و هدف: اخیراً پیشرفتهای قابلتوجهی در مورد اثر microRNAها (miRNAs) و نقش آنها در ایجاد بیماریهای مختلف ازجمله چاقی انجام شده است. چاقی یک اختلال بالینی رایج است که با افزایش خطر بیماریهای متعددی مانند سندرم متابولیک، دیابت نوع یک و دو، بیماریهای قلبی- عروقی، کبدچرب غیرالکلی، بیماریهای اسکلتی- عضلانی و برخی سرطانها رابطه دارد. نشان داده شده است که تنظیم مثبت یا منفی برخی miRNAها میتواند در بروز طیف وسیعی از بیماریها مؤثر باشد. از سویدیگر، اثر تمرینهای ورزشی مختلف در بیان miRNAها بهعنوان تنظیمکنندههای حیاتی فرآیندهای متابولیکی کمتر شناخته شده است که نقشی مهم در حفظ تعادل انرژی و پیشگیری و درمان چاقی به عهده دارند. این مطالعه با هدف بررسی و تحلیل مطالعههای موجود در خصوص نقش پروتکلهای مختلف تمرین ورزشی در بیان miRNAهای مرتبط با چاقی در جامعه ایرانی انجام شد.
روش کار: این مرور سیستماتیک برای بررسی مطالعههای انجام شده با موضوع " اثر فعالیت ورزشی بر miRNAهای مرتبط با چاقی" در پایگاههای Google Scholar، Pub Med، SID،Irandoc و Magiran انجام شد و مقالههای منتشرشده با کلید واژگان "Obesity "، "Exercise" "Training" و " miRNA" مورد جستوجو قرار گرفتند. این کلید واژگان با زبان فارسی نیز جستوجو شدند. در بررسی 11مقاله واجد شرایط و تعداد کل افراد شرکتکننده در تمرینهای ورزشی مختلف 326 نفر بودند. اشاره شده است که اثربخشی و تغییرهای حاصل از اجرای تمرینهای ورزشی مختلف عمدتاً به نوع، شدت و مدت تمرین ورزشی بستگی دارد. در بررسیهای انجام شده مشاهده شد که اکثر تحقیقهای داخل کشور در این موضوع به اثر تمرین هوازی و به ویژه تمرینهای تناوبی شدید برای بررسی اثربخشی تمرینها بر miRNAهای مرتبط با چاقی پرداخته اند. در اغلب مطالعهها بررسی اثر طولانی مدت تمرینهای هوازی بررسی شده است و آثار دیگر روشهای تمرین ورزشی کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
نتیجهگیری: به نظر میرسد که تمرینهای ورزشی مختلف بر بیان miRNAهای مرتبط با چاقی، مستقل از شدت و نوع تمرین اثر مثبت دارند و فرض برای است که این نشانگرهای زیستی در تشخیص زودهنگام چاقی و بیماریهای غیرواگیر مرتبط با چاقی اثرگذار هستند. اشاره شده است کهmiRNA های موجود در گردش خونmiRNA های متعددی را هدف قرار میدهند، دارای اثر سمی محدودی هستند و به خوبی توسط بیماران تحمل میشوند، بنابراین فرصتی برای استفاده از درمانهای مبتنی برmiRNAs نیز ممکن است فراهم شود. بنابراین پیشنهاد میشود در پژوهشهای آتی اثر انواع پروتکلهای تمرینی در طیف وسیعی از اینmiRNAها بررسی شود و پروتکلهایی با اثربخشی بیشتر معرفی شوند.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی دریافت: 1402/12/1 | پذیرش: 1403/3/22 | انتشار: 1403/6/26
ارسال پیام به نویسنده مسئول