دیسپپسی مجموعهای از علائم گوارشی است که بهشکل درد اپیگاستر، سیری زودرس، تهوع و ترشکردن میباشد. حدود 4% مراجعهکنندگان به پزشکان عمومی، بیماران با شکایتهای دستگاه گوارش فوقانی هستند. دیسپپسی یکی از شایعترین علل مراجعات سرپائی بوده و بار سنگینی از نظر سلامتی و هزینههای درمانی ایجاد میکند. همراهی افسردگی و اضطراب در این بیماران با شدت علایم و عدم پاسخ به درمان مرتبط است (1). پژوهشها رابطه دیسپپسی بدون زخم را با افسردگی و اضطراب ثابت کرده است و چنین بنظر میرسد که درمانهای روانشناختی و داروهای ضدافسردگی در درمان بیماران
دیسپپتیک بدون زخم موثر است و سایر درمانهای رایج فعلی در این گروه از بیماران اثر محدودی دارند (2). از آنجائیکه در بیماران مبتلا به زخم معده نیز اختلالات روانی متعددی نشان داده شده است، اهمیت یافتههای روانشناختی در بیماران با علائم دیسپپسی، نامشخص باقی مانده است. همچنین مطالعاتی در رد
ارتباط افسردگی و دیسپپسی بدون زخم وجود دارد (3).
این مطالعه با هدف بررسی شیوع اضطراب و افسردگی در بیماران مراجعهکننده با شکایت دیسپپسی و نیز پیگیری و مقایسه با یافتههای نهایی آندوسکوپیک در این بیماران انجام شده است.
نوع مطالعه:
عمومی |
موضوع مقاله:
بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی ) دریافت: 1381/10/13 | انتشار: 1384/6/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول